De vloer in de badkamer en woonkamer moet nog worden geverfd. Ook de aluminium muren in de badkamer moeten worden neergezet en gekit. Kranen, lampen, de steigerbuis en gordijnrails moeten nog worden bevestigd. Het kastje voor de wasbak, dat elk moment kan komen, moet worden klaargezet. Deuren moeten nog worden opgehangen en ook de plank moet nog boven het ronde raam. En dat alles in een met twee dagen verkorte week. Het telefoontje van mijn oom waarin hij meldde dat de auto alleen de vrijdag kan worden geleend, heb ik net gehad. Het is of de lucht in mijn longen in één klap is weggevaagd.

Ik ben kapot. De stress is naarmate we dichter bij de deadline komen (die nu dus is vervroegd) toegenomen, terwijl ons energiepeil flink is gedaald. En dan zijn de zenuwen voor de rit erheen en de hele verhuizing er ook nog. Die is ook enorm, maar ondanks dat zie ik er naar uit. Alleen al omdat deze oneindige marathon dan voorbij is. Want zo voelt het, als een eindeloze marathon. De dagen worden langer, want we gaan tot later door en beginnen vroeger.

Langzaam, heel langzaam, wordt dit huisje steeds meer van mij. Elke kleur die wordt toegevoegd maakt het beeld dat ik hier in ga wonen realistischer. Al is het nog niet ingezonken dat dit echt staat te gebeuren. Deze afgelopen drie maanden zijn pappa en ik en ook mijn neefje alleen maar bezig geweest met bouwen. Tijd om te beseffen wat er aan het gebeuren was is er niet echt geweest en nu is het opeens zo ver. Mijn huis verdwijnt van de oprit en niet lang daarna verdwijn ik naar dezelfde plek.

Dat mijn huis verdwijnt zorgt voor plotselinge paniek bij ouders van de kinderen waar mijn moeder op past, bij de buren, bij vrienden en bij de bazen van mijn broer. Allemaal willen ze nog even, voordat het te laat is, mijn huisje te bekijken. Dus op donderdagavond , nadat alles voor de verhuizing is ingepakt, komen ze allemaal. Niet tegelijk, maar vlak achter elkaar, waardoor vandaag het record van de langste dag is verbroken. Het is namelijk tien voor negen als we eindelijk met een bord patat op schoot zitten, te moe om zenuwen te hebben of adrenaline te voelen. Maar die zenuwen en adrenaline komen morgen wel, geen enige twijfel.

In de volgende Dagboek van een onervaren Tiny House bouwer kom je erachter hoe de reis van het noorden helemaal naar den Bosch is verlopen.

Materialen:
Gele alupanels in de badkamer     
Zwarte flexibele kit  404 ELF Disbon 1K-acryl-bodensiegel vloerverf badkamer   
Roze verf voor muur en vloer   
18mm populieren triplex voor keuken kastjes en trap 
20 mm beukenhout voor aanrecht, plank boven ronde raam, bureau en traptreden 
IKEA kranen voor badkamer en keuken  
Zwarte ronde wasbak keuken
IKEA ladebinnenkanten 
IKEA Koelkast
Badkamerkastje voor onder de wasbak is tweedehands 
Lampetstel als wasbak is tweedehands
Groot wijnvat als bad van ww.wijnvat.nl
Gordijnrails is van de Ikea
18mm populieren triplex deuren van de garderobe kasten
Gamma wc
Besparende douchkop van de Praxis
Kraan boven bad is van de Praxis

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *