[vc_row][vc_column][vc_column_text]Al jaren ben ik gefascineerd door tiny houses. Ik kan er heerlijk bij wegdromen: de hele wereld rondreizen in een off grid tiny house, je huisje neerzetten in een mooi natuurgebied en als je behoefte hebt aan een nieuw uitzicht, verkas je gewoon weer. Gaandeweg heb ik wel ontdekt dat de werkelijkheid (in Nederland in ieder geval) iets minder romantisch is. En eerlijk is eerlijk, voorlopig is een tiny house voor mij toch niet weggelegd. Gelukkig heb ik ontdekt dat er een manier is om ook in een gewoon huis de rust en de ruimte van een tiny house te ervaren: ontspullen.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width=”1/2″][vc_column_text]Voor de meeste mensen is een verhuizing hét moment om kritisch te kijken wat ze wel en niet willen meenemen. Voor mij was een verhuizing voorheen vooral een goed excuus om nieuwe meubels te kunnen kopen, waar ik alle spullen die er sinds de vorige verhuizing bij waren gekomen in kwijt zou kunnen. Maar de laatste keer dat ik verhuisde, veranderde er al iets. Want in plaats van een extra boekenkast te kopen, deed ik de boeken waarvan ik wist dat ik ze toch nooit (meer) zou lezen weg.
En voila: er was in dezelfde kast ook ruimte voor mijn cd’s, dvd’s en zelfs enkele decoratieve items ;-)![/vc_column_text][vc_separator][vc_column_text]Maar intussen was mijn inloopkast nog steeds een chaos. Net als mijn kledingkast. En over mijn keukenkastjes zal ik maar zwijgen. Je kent het wel (ik hoop tenminste dat ik niet de enige ben): dat je iets wat je nodig hebt snel moet pakken, omdat anders de rest ook mee naar buiten komt.
Een paar weken geleden werd ik ‘s ochtends wakker en was ik het ineens zat: vandaag zou ik gaan ontspullen.
Eerst haalde ik alle kasten leeg en legde ik alles op de grond om overzicht te creëren en om mezelf te dwingen niet halverwege af te haken.
De kleren waren gemakkelijk: alles wat ik al een tijd niet meer had gedragen of überhaupt nooit had gedragen en waarvan ik wist dat ik het ook niet meer zou gaan dragen, ging weg.
Vervolgens de keukenkastjes. Hierbij hanteerde ik de ‘gebruikten-onze-verre-voorouders-het-ook?’-methode. Slimme fabrikanten hebben ons allerlei problemen aangepraat waarvoor zij – oh wonder – de oplossing hebben in de vorm van nog meer spullen. Elektrische blikopeners, mangosnijders, tablethouders met stylus zodat je tijdens het koken door een recept op je iPad kunt scrollen zonder je scherm vies te maken (ja echt!)… Superhandig allemaal, maar ik kan prima een blik openen met een normale blikopener. En een mango snijd ik gewoon ‘old school’ met een mes. Weg ermee dus.
Idem voor al die potjes met kruiden die ik ooit een keer nodig heb gehad voor een recept, maar daarna nooit meer heb aangeraakt.[/vc_column_text][/vc_column][vc_column width=”1/2″][vc_single_image image=”6555″ img_size=”large”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_single_image image=”6556″ img_size=”large”][vc_single_image image=”6553″ img_size=”large”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width=”1/2″][vc_column_text]Op mijn boeken, dvd’s en cd’s paste ik de Marie Kondo-methode toe: does it spark joy? Ik hoefde hier niet ernstig te ontspullen (dat had ik na mijn laatste verhuizing immers al gedaan), maar als je boeken boven op andere boeken moet gaan leggen, is dat wel hét teken dat het tijd wordt om op te ruimen ;-)[/vc_column_text][/vc_column][vc_column width=”1/2″][vc_single_image image=”6557″ img_size=”large”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width=”1/2″][vc_single_image image=”6554″ img_size=”large”][/vc_column][vc_column width=”1/2″][vc_column_text]Maar toen werd het lastig. Want wat doe je met al die spullen die je bijna nooit gebruikt, maar die toch verrekte handig zijn op het moment dat je ze nodig hebt? Die 3 taartvormen bijvoorbeeld. Die sparken geen joy, maar stel dat ik een keer 3 taarten op 1 dag moet bakken? Of de gebaksschaaltjes die ik van mijn moeder heb gekregen? Die zijn weer erg handig als ik de hele vriendenclub over de vloer krijg. Natuurlijk kan ik in zo’n situatie plastic bordjes halen, maar dat is dan weer niet goed voor het milieu.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]
En dan heb ik het nog niet eens gehad over allerlei niet-functionele spullen die ik ooit van vrienden heb gekregen. Ze zomaar wegdoen voelt niet oké, maar wat ik er wel mee moet, weet ik ook niet altijd. Het bracht me wel op het idee om er in ieder geval voor te zorgen dat ik niet nóg meer spullen erbij krijg. Bijvoorbeeld door als ik jarig ben mensen expliciet te vragen me geen tastbare cadeaus te geven, maar een bon voor het een of ander. Of ga met me naar de film of uit eten. Fijne herinneringen zijn uiteindelijk immers veel meer waard dan spullen.
Ook al heb ik dus nog wel een slag te slaan, het voorlopige resultaat heeft me al ontzettend veel rust gegeven. Ook troep achter deurtjes creëert namelijk onrust in je hoofd. Je weet immers dat het er is, ook al zie je het niet. Nu weet ik precies wat ik heb, ik weet dat ik (bijna) geen dingen heb die ik niet echt nodig heb én ik weet precies waar het ligt. Dat creëert overzicht.
Heb jij nog tips voor mij om nog verder te ontspullen? En hoe pas jij in je gewone huis de tiny house lifestyle toe? Laat hieronder je reactie achter!
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
Een tiny house is ook (nog) niets voor mij (vind het wel heerlijk als vakantiehuisjes zo tiny mogelijk zijn!), maar we zijn wel kleiner gaan wonen en heb het jaar ervoor grondig ontspuld. Die dingen waarvan je denkt: “die komen van pas als” heb je meestal zo weinig nodig dat je ze wel bij iemand kan lenen (check peerby bijvoorbeeld, of goede buren zijn ook erg handig). Of doe ze eens weg op de proef, als je ze dan toch blijkt nodig te hebben, zijn ze er nog. Heb je ze een jaar later niet gebruikt, kan het zeker wel weg. Ik heb nog niets gemist dat ik weg deed 🙂
Oh ja! Peerby is ook nog altijd een optie, goeie! 🙂
Fijne tips! Wat ik zelf wel heel handig vind is de ‘one in, one out’ regel. Als je iets wilt kopen maar dan ook iets weg moet doen ga je veel bewuster winkelen ?. En steeds afvragen of je het werkelijk nodig hebt.
Ja, hele goeie tip, thx! Kun je met kinderen ook toepassen (al leidt dat vast tot wat meer drama… ;-))
Hier hetzelfde….ik droom van een iets groter tiny house voor ons tweetjes met een slaapkamer die ik niet hoef te beklimmen met de standaard lenigheid van een 50+-er. Na de eerste lading zooi die toch al eens weg moest, ben ik nu doosje na doosje en laatje na laatjes uit aan het spitten. Helaas heb ik een collectie van spullen in huis waar ik een winkel mee kan vullen. Bovendien wil ik het weggeven dus het vult mijn hal, die leeg ik dan en dan weer iets aanpakken. In één keer naar de kringloop, is hier geen optie, ik verzamel nu voor een rommelmarkt van de DVB Peo, de dierenvoedselbank. De huiskamer is al heel prettig leefbaar, de slaapkamer ook. Ooit is alles af. Stress doesn’t spark joy!
Stap voor stap werkt vaak het beste! 🙂
Wij wonen nu in een soort Tiny flatje Woonkamer(tje), keuken(tje) enz.. We hebben nog wel een extra slaapkamer voor de kleinkids en een rommelkamertje maar onze ervaring is: hoe meer ruimte, hoe meer spullen (troep) Het lijkt ons heerlijk om in een echt Tiny house te kunnen wonen, maar dan op een vaste plek. We hebben gelezen over een groep in Delfland. Dat is vlakbij waar we nu wonen in Rotterdam. Blijven we toch in de buurt van de (klein) kinderen. We gaan er dan ook zeker werk van maken om eea te realiseren.