[vc_row][vc_column][vc_column_text]Terwijl Jan-Willem hard aan het klussen is geslagen in het Innovation Dock, presteer ik het de eerste dag van de vakantie ziek thuis te zitten. Dat geeft mij mooi de gelegenheid na te denken over de verhuizing. En dan heb ik ook tijd om een blog te schrijven.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]Het is een wonder hoe snel je huis zich vult met spullen. 2 jaar geleden kwam ik terug naar Nederland met vrijwel niks en binnen 2 jaar heb ik 2 complete huisraden bij elkaar getoverd. En wanneer je verhuisd van 90m2 in een schoolgebouw, naar een houten hutje van 20m2, is dat eigenlijk een omgekeerd sprookje. Maar het is vooral heel erg leuk en bevrijdend. Er staan 3 dozen voor me: De eerste bevat spul wat ik weg wil geven. De tweede wat ik wil bewaren en de derde is de leendoos. Hierin stop ik alles wat ik ooit heb geleend en terug moet geven. Het valt me op dat ik voor de eerste categorie al gauw meerdere dozen nodig heb. Terwijl ik recentelijk al 3 dozen naar de kringloop heb gebracht. Hecht ik dan zo weinig waarde aan materie? Kleding, cd’s, prulletjes, ja zelfs een aantal kamerplanten krijgen een nieuw huis.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]Als kind had ik al van dit soort sessies. Hierdoor vind ik mezelf getraind en weet ik per item exact welke doos geschikt is. Ik vond het altijd een leuk spelletje. Toen ik ouder werd, was het noodzaak. Mijn eerste keer op kamers was een behoorlijke downgrade van de ruimte. En daarna is het alleen maar kleiner geworden. Kennelijk vond ik dat nog niet genoeg en heb ik tijdens reizen uit mijn rugzak geleefd. Ik merkte dat spullen me onrustig maken, zorgen om onderhoud, een last en vooral een blok aan m’n been. Het voelt dus als een verlichting om ze weg te doen.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width=”1/2″][vc_single_image image=”5629″ img_size=”large” onclick=”img_link_large”][/vc_column][vc_column width=”1/2″][vc_column_text]Nu, met een Tiny House, probeer ik een balans op te maken tussen spullen die ik echt nodig heb en spullen die (emotionele) waarde hebben. Als ik het kan combineren, verdwijnen ze sowieso in de tweede doos (bewaren). Zoals bijvoorbeeld de koffiemolen van mijn oma. Ik hecht misschien geen waarde aan materie, maar wel aan herinneringen. Nog een voorbeeld: de Rotan stoel, geweest van een zus van mijn oma en later van mijn overgroot oma. Leg er een wollig dekentje overheen en hij is lekker retro en bruikbaar. Tot grote irritatie van Jan-Willem… Dat vergeet ik namelijk nog wel eens.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width=”1/2″][vc_column_text]Die 20m2 moeten we gaan delen. En in JW’s droom Tiny House staat geen Rotan stoel. Zo debatteren we nog wel eens over wat wel en niet (mee) kan. Concessies worden gesloten en veto’s niet geschuwd. We kwamen op het idee om beide 10 kratjes te vullen met wat we echt mee willen hebben. En dan komen we bij mijn grootste obstakel: Boeken! Ik hou van boeken, heb ze allemaal gelezen en zal dat nog vele malen doen. Maar ja, 10 kratjes, keuzes maken. En zo zie ik mij zelf alweer zitten, elk boek doorbladerend als afscheid, maar ook op zoek naar verloren boekenleggers, geld of briefjes.[/vc_column_text][/vc_column][vc_column width=”1/2″][vc_single_image image=”5627″ img_size=”large” alignment=”right” onclick=”img_link_large”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]Maar… ik heb het gehaald! Alles is uitgezocht en alles heeft een bestemming gekregen. Nu Willem zijn spullen nog en oh… die Rotan stoel gaat gewoon mee!

Groetjes van Noortje![/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *