[vc_row full_width=”lab-full-width”][vc_column width=”1/2″][vc_column_text]
Het besluit is genomen… Wij gaan in een tiny house wonen, maar dat kan niet zomaar. Je kunt niet zomaar een tiny house instappen en verwachten dat er niets veranderd. Om überhaupt in een tiny house te gaan wonen zullen er toch echt wat spullen weg moeten, ook wel bekend als downsizen. Op internet zijn er vele stukken en rijtjes te vinden over hoe je kunt downsizen. Daarom vertellen wij hoe wij dit proces aangepakt hebben.[/vc_column_text][vc_column_text]
Downsizen is niet iets wat je in een dag of in een week doet. Ik ben zelf al maanden bezig met het uitdunnen van mijn spullen. Vaak twijfel ik nog over iets en na de zoveelste opruim actie besluit ik toch om het weg te doen. De tip die ik wel even wil benoemen is: weet wat voor jou echt belangrijk is. Schrijf op een blaadje die paar dingen (3 tot 5 “dingen”) die voor jou het belangrijkst zijn. Dit zijn de dingen die je in je leven wilt houden. Onthoud ook dat een ding niet een herinnering is. Het is niet zo dat als je dat ene ding weggooit je die herinnering weggooit. Herinneringen zitten in je hart. Vind je het toch echt wel lastig om dat ene ding weg te doen. Maak er dan een foto van. Je hebt dan wel de herinnering maar niet het ding die ruimte inneemt.
[/vc_column_text][/vc_column][vc_column width=”1/2″][vc_single_image image=”5300″ img_size=”large” alignment=”right” style=”vc_box_rounded” css=”.vc_custom_1464285059494{margin-left: 20px !important;}”][/vc_column][/vc_row][vc_row full_width=”lab-full-width”][vc_column reveal_effect=”” width=”1/2″][vc_separator color=”white” border_width=”5″][vc_single_image image=”5304″ img_size=”medium”][/vc_column][vc_column width=”1/2″][vc_column_text]Het downsizen vind ik bijna nog het leukste en fijnste deel van de reis naar het leven in een tiny house. Het geeft mij rust in mijn hoofd en in mijn leven. Ik hoef me niet meer zorgen te maken over dat ene ding en ik hoef er niet meer naar om te kijken. Deze levensstijl heeft volgens mij altijd al in mij gezeten. Vroeger fantaseerde ik vaak over wonen in kleine hutjes, hoe kleiner hoe beter. Ik wilde zo weinig mogelijk spullen en zeker kostbare spullen zaten niet in mijn gedachte. Wat ik niet heb, kan niemand van mij afnemen. Vanaf jonge leeftijd hebben wij thuis een paard gehad. Mijn paard leerde mij wat echt belangrijk was in het leven. Het maakte mijn paard niet uit of ik de nieuwste laarzen had of meerdere hoofdstellen of wat dan ook. Het ging om de liefde en vriendschap tussen ons. Het gaat niet om het bit of de teugels of het zadel die je hebt om je paard te controleren, het gaat om iets voor elkaar doen vanuit vriendschap en plezier met elkaar te hebben. Dit heeft mij geleerd om minder waarde te hechten aan spullen. Soms zijn ze zeker handig, maar als het er echt op aan komt betekenen ze helemaal niks. Ik droomde vroeger van rondreizen met mijn paard met alleen een tas die ik mee kon nemen waar al mijn bezittingen in zouden kunnen.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row full_width=”lab-full-width”][vc_column][vc_column_text]Sinds we zijn begonnen met het waarmaken van ons droom huisje komt mijn droom van vroeger steeds vaker terug. Één tas voor al mijn bezittingen is misschien wat overdreven en misschien niet haalbaar voor mij (nu nog niet). Maar alleen de spullen houden in mijn leven die echt wat betekenen voor mij gaat mij goed af. Eindelijk maak ik na jaren van mijn droom werkelijkheid. Leven in een klein huisje en leven met weinig bezittingen.[/vc_column_text][vc_row_inner][vc_column_inner width=”1/2″][vc_column_text]Het is misschien gek, maar zelfs ik heb in de afgelopen jaren behoorlijk wat spullen verzameld. Het bleef namelijk bij het dromen over weinig bezittingen. Ondertussen had ik een aantal gitaren gekocht. Mijn zus wilde een inloopkast en dat ging alleen door als ik daar ook mijn kleding zou neerleggen hadden mijn ouders gezegd. Tja wat doe je met al die ruimte…, vullen natuurlijk. Hierna kwamen er nog een paar snowboards bij en een aantal surfplanken en ga zo maar door. Dat had ik helemaal niet zo gepland toen ik klein was. Vorig jaar besefte ik dat ik een beetje gek bezig ben. Ik speel geen gitaar meer en toch had ik er 3. Ik droeg het over grootte deel van mijn kleding niet. Ik gebruik maar 1 snowboard. Het roer ging om. Ik ben al ontelbare keren door mijn kledingkast gelopen. Vuilniszakken vol zijn naar de kledingcontainer en de rommelmarkt gegaan. Niets weggooien natuurlijk wat nog gebruikt kan worden. De gitaren en een snowboard zijn verkocht. Kortom alles wat ik niet gebruik is de deur uit. Ik denk dat ik nu heel ver ben gekomen met het uitpluizen van al mijn spullen. Nu is het de vraag of het allemaal gaat passen in ons huisje en anders gaan we gewoon weer vrolijk verder met downsizen. Ik vind het echt heerlijk. Het geeft mij een gevoel van vrijheid. Dat ik niet afhankelijk ben van al die spullen.[/vc_column_text][/vc_column_inner][vc_column_inner width=”1/2″][vc_single_image image=”5298″ img_size=”large”][/vc_column_inner][/vc_row_inner][/vc_column][/vc_row]
Beste Roy en Shirley,
Wat een mooi verhaal. Heel herkenbaar hoe je ongemerkt steeds verder van je eigen dromen verwijderd raakt. Zelf ben ik momenteel ook weer op de terugweg. Het is een heerlijk gevoel dat dat gewoon mogelijk is. Ik wens jullie veel succes met downsizen en heel veel geluk in jullie tiny house.
Hoi Roy en shirley
Mooi verhaal hoor.
zelf ben ik pas nieuw in de “tiny house wereld”. Precies wat je zegt: mijn hele leven roep ik al, wat zou ik graag in een hutje op de hei wonen. En niet alleen om het “hei gedeelte” , maar ook echt het hutje. Lekker overIchtelijk. Nu spreekt jullie verhaal mij aan omdat er paarden in voorkomen. Hoe doe je dat? Staan die dan bij jullie tiny house? Mijn droom is mijn hele leven lang al mijn paarden aan huis hebben. Een piepklein huisje met veel grond. Verder alles heel primitief. Dit sluit daar perfect bij aan.
Ik hoor graag van jullie.
Liefs, Suzan