De zon brandt, het zweet druipt en onze hoofden zijn vuurrood. Mijn trailer staat de hele dag trots in de zon. Inmiddels zit het waterwerende en vochtdoorlatende folie om mijn huis, zodat, als je door mijn ronde raam kijkt, je in een blauwe smurfenwereld bevindt. Ja, ik heb een rond raam en nu al is het mijn favoriete deel, zeker nadat aan de beide korte zijden van mijn huis de red ceder planken zijn bevestigd. Eindelijk doen we werk dat je in het eindresultaat terug ziet en niet verborgen zit in de fundering.
Voordat we kunnen beginnen met bekleden van de lange gedeelten van mijn huis hebben we de rest van de kozijnen nodig. En omdat we weinig tijd hebben en geen tweedehands kozijnen konden vinden, zijn we voor nieuwe naar een timmerman gegaan. Ik verwachtte dan ook mooie nette kozijnen te ontvangen. Helaas, dat zat er niet in. Stukken waren afgebroken, deuken van de hamer zaten lelijk in het zicht, overal zaten kieren en alles was slecht afgewerkt. Dus voor de maandag meteen de timmerman gevraagd om te komen en te kijken naar zijn werk. Die nam ze dus weer mee terug.
Wat nu? Zonder kozijnen geen stap verder. Uiteindelijk zijn we maar bezig geweest met het opzetten van een plan voor de elektriciteit, zodat mijn oom daar verder mee kan. En hebben we de vaste meubels op de vloer uit getekend. Zodat ik, als ik mijn ogen dichtknijp tot een kiertje en mijn verbeelding gebruik, de meubels voor me kan zien en kan voorstellen hoe het zal zijn als ik er woon. Ik zie mezelf druk bezig met typen op mijn laptop achter mijn bureau (wie weet wat er allemaal uit mijn vingers komt) en in de keuken staan terwijl ik met de heerlijkste recepten aan het experimenteren ben.
Maar zo ver zijn we nog niet. Er moet nog heel wat gedaan worden en eerst moeten die verdomde kozijnen nog komen. Nog geen vijf dagen verder staan ze weer op de stoep, stiekem gebracht. De grootste fouten, de hamer deuken en de afgebroken stukken zijn weggewerkt. Hij is dan ook zo weer verdwenen voordat we verder kunnen kijken. En wat blijkt, we hebben eerst een vers pak schuurpapier en drie liter plamuur nodig voordat de kozijnen weer in mijn huisje kunnen worden gezet.
Ze zijn er, dus we doen het ermee. En met flink wat bloed, zweet, vervloekingen en toverkunsten van mijn vader komen ze er toch nog netjes uit te zien.
Nog iets meer zweten en dan zit het dak er ook op.
Gebruikte materialen:
Dampdoorlatende folie
Red ceder planken
Rond raam inclusief kozijn van 1 m
Raamkozijn van 0.60 bij 1.10 m
Raamkozijn van 0.90 bij 1 m
Raamkozijn van 0.90 bij 1.50 m
Deurkozijn van 1.50 bij 2.23 m
Raamkozijn van 0.50 bij 1.50 m
Raamkozijn van 0.50 bij 0.50 m
Benieuwd naar hoe het verder gaat, lees dan mijn volgende blog!
