Mijn ogen zijn nog zwaar en slaperig wanneer ik naast mijn vader in de auto stap om mijn trailer op te halen. Ik ben nog steeds kapot van de adrenaline van de afgelopen dagen. Ik heb een plekje om te wonen en nu haal ik mijn trailer ook nog eens op! Vier weken geleden bestelde ik hem, toen had ik nog geen weet van een plekje, maar was vast besloten om alvast te beginnen met bouwen. Het plekje ‘afdwingen’, zeg maar.

Dat was twee weken geleden en ondertussen heb ik voor het eerst een accuboor in mijn handen gehad en balken doormidden gezaagd. Op mijn rug gelegen onder de trailer om in de meest ongemakkelijke houding de schroeven door betonplaat en balken te boren en vast te zetten. Het eerste weekend, of eigenlijk na de eerste dag al, had ik enorme spierpijn en een stijve nek enorm. Ik ben het fysieke werk niet gewend, de meeste beweging die ik normaal krijg zijn mijn vingers die over het toetsenbord glijden als ik aan het schrijven ben of een rondje met de hond wandel. Dus een grote verandering is het wel.

Het besef dat ik bezig ben met mijn huisje is er nog niet. Dit alles voelt als een droom die zodra ik wakker word precies dat blijkt te zijn, een droom.

Het is niet zo dat ik mijn Tiny House in mijn eentje bouw, dat zou nooit goedkomen. Naast een klusje hier en daar in en rondom het huis van mijn ouders heb ik totaal geen ervaring met klussen. Laat staan een klein huis bouwen! Voor de ervaring heb ik mijn vader, die samen met de aannemer ons huis heeft gebouwd en schuren en meubels heeft gemaakt. Hij is altijd aan het klussen. En naast mijn vader en mijzelf heb ik een net zo’n ervaren klusser als ik, mijn neefje, die mij helpt. Dit klinkt niet als de meest professionele bouwploeg, maar tot nu toe lukt het aardig onder de leiding van mijn vader, die ons alles al doende leert. Na deze drie maanden, want dat is de tijd die ik heb voor de bouw, ben ik een ervaren klusser.

De dansvloer, zo noem ik de bodem van de trailer, lag er al na de eerste week. Het leek me zo gek dat hierop mijn huisje wordt gebouwd. Het was alleen nog maar een plaat en leek in de verste verte niet op een Tiny House. Daar is nu verandering in gekomen, we zijn begonnen met het geraamte. Niet de meest eenvoudige klus aangezien de kozijnen nog niet in bezit waren en zelfs nog niet besteld. We zijn meerdere plekken met tweedehands bouwmateriaal langs gegaan en geen een die de kozijnen had die we zochten. Of überhaupt kozijnen, want het bleek dat ze daar maar moeilijk aan konden komen. De meeste kozijnen bleken sloophout. Maar met de onverwachte hulp van mensen om ons heen hebben we wat gevonden en konden we aan de slag. Dat is hetgeen wat me het meest verbaast en het meest plezier doet, dat mensen zo enthousiast zijn. Buren, ooms, tantes, neven, nichten ze denken allemaal mee of bieden hun hulp aan.

De dansvloer

Met de wanden die een voor een omhoog komen, neemt mijn huisje steeds meer zijn vorm aan. Mensen zijn verbaasd dat het zo groot wordt. Hoezo tiny?

Gebruikte materialen:
7.20 bij 2.50 m Vlemmix trailer
Bodem:
Tussen balkenframe isolatiemateriaal van 8 mm
18 mm dik underlaymentplaten
9 mm betontriplex
8 bij 4 cm balkenframe
Geraamte:
8 bij 3,5 cm balken

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *